Rury żeliwne stosowane w sieciach kanalizacyjnych są nadal istotnym materiałem. Pomimo wysokiej konkurencji w zakresie tworzyw sztucznych, niezawodne rurociągi zaprojektowane do długotrwałej eksploatacji są zbudowane z produktów żeliwnych. Mają mocne i słabe strony, które warto zbadać. Czy sie zgadzasz?
Porozmawiamy o tym, które żeliwne rury do ścieków zewnętrznych są idealnie odpowiednie i które są używane wyłącznie do układania systemu wewnętrznego. W naszym artykule przedstawiamy cechy znakowania, opisujemy rodzaje połączeń w montażu komunikacji żeliwnej. Alternatywne są również wymienione.
Rura żeliwna o wysokiej wytrzymałości
Decyzje projektowe mające na celu zmniejszenie ilości surówki w sieciach kanalizacyjnych są tradycyjnie motywowane względami ekonomicznymi. Jeśli chodzi o niezawodność i trwałość - po prostu nie ma materiałów równych żeliwnej rurze.
Produkty wykonane z żeliwa sferoidalnego są szeroko stosowane w inżynierii, zaopatrzeniu w wodę, odprowadzaniu wody, a także w produkcji gazu i ropy naftowej.
Galeria obrazów
Zdjęcie z
Rury żeliwne i kształtki kołnierzowe
Rury żeliwne o różnych średnicach
Poprawki wydajności
Znacząca wada - ciężki ciężar rury
Urządzenie kanalizacyjne do wiejskiego domu
Zespół kolektora ciśnieniowego
Proces produkcji rur żeliwnych
Wewnętrzny drenaż rur żeliwnych
Znaczna część tej produkcji składa się z żeliwnych rur o wysokiej wytrzymałości.
Ich właściwości eksploatacyjne w porównaniu z konwencjonalnymi rurami są uzupełnione następującymi właściwościami mechanicznymi:
- wysoki stopień udarności;
- niska granica plastyczności;
- niski tymczasowy opór;
- niski współczynnik wydłużenia.
Uzyskanie takich cech uzyskano poprzez wprowadzenie grafitu sferoidalnego (lub płytkowego) do struktury żeliwa.
Innymi słowy, struktura metalowa jest nasycona znaczną ilością węgla, co w praktyce dodaje do produktów końcowych takich właściwości jak:
- odporność na zużycie;
- wytrzymałość na ściskanie;
- wytrzymałość zmęczeniowa;
- łatwość obróbki;
- dobre właściwości rzutowe.
Rury żeliwne o wysokiej wytrzymałości są wymienione z jakiegoś powodu. Realizacja zewnętrznych projektów kanalizacyjnych zwykle wiąże się z budową linii odwadniających ze struktur z ich układaniem pod grubością gruntu. Taki system kanalizacyjny jest sklasyfikowany za pomocą skrótu TML.
Działanie linii kanalizacyjnych pod ziemią z reguły charakteryzuje się zwiększonymi obciążeniami fizycznymi i termicznymi, które są łatwo obsługiwane przez rury żeliwne o wysokiej wytrzymałości. Głębokość układania rur kanalizacyjnych w ziemi regulują przepisy budowlane.
Klasyfikacja rur według projektu
W przypadku żeliwnych rur kanalizacyjnych o klasyfikacji TML istnieje ich warunkowy podział na dwa typy w zależności od ich właściwości funkcjonalnych:
- Socketless (SML).
- W kształcie dzwonu (SME).
Pierwsze wyróżniają się tym, że są wykonane strukturalnie jako wyjątkowo gładkie elementy od początku do końca na całej długości. Z drugiej strony dzwon ma nieco poszerzoną średnicę na jednym końcu.
Rury wykonane z żeliwa, wykonane pod systemami drenażowymi budynków, mają różny wygląd. Najczęściej stosowane w praktyce to żeliwne rury bez kielicha i dzwonu
Rury żeliwne bez gniazda są uważane za najlepszą opcję do instalowania zewnętrznych systemów kanalizacyjnych, sklasyfikowanych jako systemy TML. Rury typu SML zapewniają większą wygodę w warunkach układania i umożliwiają łatwy i szybki demontaż w razie potrzeby.
Dostępne są oba typy rur o nominalnym rozmiarze średnicy wewnętrznej 100 mm, natomiast rozmiar średnicy zewnętrznej wynosi 110 mm. Z reguły nominalny i każdy inny rozmiar średnicy jest oznaczony znakiem (na przykład - DN100).
Często praktykowane średnice rur żeliwnych (w kształcie dzwonu i bez dzwonu) wynoszą od 100 do 400 mm. Zasadniczo ten zakres obejmuje średnice do 1000 mm. Standardowa długość wynosi 3000 mm.
Rura bez osadzenia wykonana na podstawie z żeliwa płytowego i zaliczona do grupy klasyfikacyjnej SML, a także armatura niezbędna do pełnego montażu systemów odwadniających
Istnieją również produkty, które należą do innych grup klasyfikacyjnych. Na przykład produkty klasyfikacyjne SMU są funkcjonalnie zaprojektowane do budowy systemów odwadniających i systemów odwadniających.
Istnieją rury do transportu agresywnych środków chemicznych. Są klasyfikowane przez MLK. Produkty żeliwne według klasyfikatora MLB nadają się do systemów odwadniających na drogach i mostach.
Cechy projektu i składu zastosowane podczas odlewania rur żeliwnych są wskazane w oznakowaniu:
Galeria obrazów
Zdjęcie z
Rura z żeliwa sferoidalnego
Długie wyroby żeliwne z ChRL
Konstrukcja kanalizacji z rur czeki
Rury SML do linii zewnętrznych i wewnętrznych
Jak połączyć rury SML i SME?
Żeliwne rury kanalizacyjne wykonane z żeliwa są połączone ze sobą za pomocą specjalnych urządzeń do dokręcania. Te elementy łączące składają się ze stalowego kołnierza napinającego i elastycznej tulei, która jest nakładana na obszar połączenia.
W praktyce stosuje się dwie modyfikacje stalowego jastrychu - jedną śrubę (CE) lub dwie śruby (CV). Materiał elastycznego złącza zapewnia wysoką jakość szczelności, a właściwości stalowego pierścienia napinającego wykluczają pojawienie się korozji.
Metalowe zaciski i złączki, uzupełnione elastycznymi wkładkami, są zwykle używane do łączenia ze sobą bezlewowych żeliwnych rur. Istnieje kilka modyfikacji takich łączników
Zaciski łączące służą nie tylko do łączenia poszczególnych rur w konstrukcji rurociągu. Te same elementy są stosowane do połączeń z łącznikami.
Zaciski są produkowane dla różnych średnic montażowych i są zaprojektowane dla całego zakresu ciśnień roboczych. Istnieją modyfikacje zacisków z efektem pochłaniania dźwięku stosowane w cichym urządzeniu kanalizacyjnym. Ich instalacja nie wymaga zastosowania dodatkowej izolacji akustycznej w miejscach przejścia rurociągów przez sufit.
Galeria obrazów
Zdjęcie z
Zastosowanie zacisków i łączników
System kanalizacji w piwnicy
Opcje montażu systemu kanalizacji
Układanie na izolacji termicznej i między płytami izolacyjnymi
Elementy w kształcie dzwonu są połączone zasadą wkładania płaskiego końca jednej rury do części w kształcie dzwonu innej. Miękkość połączenia i szczelność z reguły zapewnia gumowy pierścień, który jest wciskany w rowek na wewnętrznej powierzchni gniazda żeliwnej rury.
Istnieje również schemat, w którym szczelność połączenia w gnieździe (i miękkość) osiąga się poprzez wypełnienie szczeliny między rurami materiałem uszczelniającym.
Praktyka budowy systemów kanalizacyjnych opartych na żeliwnych rurach wykonanych z żeliwa wymaga użycia jednej z pięciu opcji połączeń (A, B, C, D, D). Cztery z nich z uszczelkami w postaci gumowych pierścieni (5, 6) i jeden w postaci smołowanej linki (3)
W przypadku elementów w kształcie dzwonu charakterystyczne są następujące rodzaje uszczelniania i mocowania połączeń:
- W pogoni za wypełniaczem z cementu azbestowego.
- Montaż mankietu uszczelniającego.
- Montaż pierścienia samouszczelniającego.
- Zastosowanie przykręcanego kołnierza złącza.
- Zastosowanie czopu cierniowego.
Metoda mocowania złącza rurowego za pomocą spawania na gorąco i na zimno jest również praktykowana, ale jest stosowana bardzo rzadko. Wyjaśnia to złożoność technologii spawania żeliwa. Ponadto do spawania żeliwa potrzebni są specjaliści, profesjonalne narzędzia spawalnicze i drogie elektrody na bazie niklu.
Artykuł, który szczegółowo opisuje wszystkie argumenty i opisuje cechy różnych typów, zapozna Cię z funkcjami wyboru rur do budowy wewnętrznego systemu kanalizacyjnego.
Funkcje struktury i zastosowania
Główną cechą żeliwnych rur z grupy klasyfikatorów TML jest ich przeznaczenie do instalacji pod ziemią na głębokości od 0,8 do 6 metrów. Tworzone specjalnie jako elementy zewnętrznych systemów TML, rury charakteryzują się podwyższonym stopniem wytrzymałości i ochroną przed korozją.
Parametry operacyjne wytrzymałości na ściskanie umożliwiają układanie linii kanalizacyjnych bez obawy o uszkodzenie, na przykład pod jezdnią o dużym obciążeniu. Ale podczas instalacji wymagane jest przestrzeganie norm DIN EN 877, 1610, GOST, które przewidują stworzenie odpowiedniego fundamentu nośnego i podłóg.
Konstrukcja nowoczesnej rury bez gniazda z żeliwa składa się z dwuwarstwowej powłoki wewnętrznej z żywicy epoksydowej (1), powłoki zewnętrznej z lakierem epoksydowym (2), warstwy roboczej z żeliwa z grafitem blaszkowatym lub sferoidalnym (3), powłoki ochronnej z cynkiem (4)
Wśród cech rur żeliwnych o wysokiej wytrzymałości należy również podkreślić obecność skutecznej powłoki (zewnętrznej i wewnętrznej), w tym na częściach kształtowych. Powlekanie odbywa się za pomocą żywic cynkowych i epoksydowych, które zapewniają wysoką niezawodność ochrony antykorozyjnej nawet w środowiskach silnie agresywnych.
Rury te można z powodzeniem stosować do układania w glebach o wysokim pH (0–10). Wewnętrzna lakierowana powłoka epoksydowa żeliwnych rur kanalizacyjnych ma gładką (przesuwną) strukturę, która minimalizuje współczynnik oporu podczas przepływu ścieków.
Struktura nowoczesnej rury żeliwnej TML:
- Pokrycie zmodyfikowaną żywicą epoksydową w dwóch warstwach (grubość warstwy 120 μm).
- Powłoka ochronna z lakierem epoksydowym (grubość warstwy 60 μm).
- Podstawowa warstwa żeliwna o wysokiej zawartości węgla.
- Powłoka ochronna z proszkiem cynku (gęstość natrysku 130 g / m2).
Standardową długość rury (3000 mm) można w razie potrzeby łatwo skrócić do wymaganego rozmiaru, na przykład za pomocą elektrycznego obcinaka do rur. Podczas przycinania żeliwnej rury należy zapewnić dokładne, równe cięcie. Takie podejście gwarantuje niezawodność uszczelnienia podczas montażu linii kanalizacyjnych.
Ponadto krawędzie cięcia z reguły są malowane specjalną farbą i powlekane taśmą izolacyjną typu Pro-Cut. W środowiskach agresywnych stosuje się specjalne uszczelnienia. Środki te dodatkowo zwiększają i eliminują ryzyko wycieków.
W ten sposób powstaje jednostka łącząca na krawędzi odciętej żeliwnej rury, gdy taśma izolacyjna Pro-Cut jest używana jako element ochronny i uszczelniający.
Lista cech żeliwnych rur kanalizacyjnych jest imponująca. W porównaniu do tych samych produktów polimerowych, które szybko zyskują popularność ze względu na niski koszt, wyroby żeliwne mają wiele zalet.
Żeliwo nie boi się ognia i wysokich temperatur, podczas gdy rury z tworzyw sztucznych miękną już przy T = 100º, a przy wyższych temperaturach zaczynają się deformować i mogą się topić.
Rurociągi żeliwne charakteryzują się niskim poziomem hałasu podczas pracy systemu i nie wymagają instalacji kompensatorów do rozbudowy. Można je układać w grubości betonu bez obawy pęknięcia w wyniku ściskania / rozszerzania się materiałów.
W związku z tym koszty akwizycji zostaną wkrótce zrekompensowane przez ekonomiczną eksploatację rur żeliwnych. Ich zastosowanie nie wymaga stworzenia izolacji przeciwpożarowej i akustycznej, okres remontu jest kilkakrotnie dłuższy niż ten sam okres dla komunikacji z tworzywa sztucznego. Czas działania nie jest ograniczony nawet do 100 lat.
Produkty preizolowane
Produkty żeliwne klasyfikatora TML uzupełniają produkty, które są preizolowanymi rurami żeliwnymi. Takie modyfikacje są z powodzeniem stosowane w warunkach środowiskowych o niskich wartościach temperatur.
W rzeczywistości są to te same rury o kształcie kielichowym lub w kształcie dzwonu o wysokiej wytrzymałości (1), dodatkowo pokryte warstwami technologicznymi (2, 3, 4) izolacji termicznej.
Wariant żeliwnej rury bez gniazda, uzupełniony o element termoizolacyjny. Produkty w tym projekcie nazywane są „rurami preizolowanymi”. Są przeznaczone do stosowania w niskich temperaturach otoczenia.
Jako skuteczny izolator ciepła stosuje się piankę termoutwardzalną (3) lub podobny materiał o gęstej strukturze i właściwościach niepalności klasy A2. Izolator cieplny jest zamknięty obudową z blachy stalowej ocynkowanej (4). Grubość arkusza osłonowego wynosi co najmniej 1 mm. Obudowa jest przymocowana zaciskami (2), również wykonanymi ze stali ocynkowanej.
Wstępnie izolowane rury żeliwne są przeznaczone do pracy w warunkach wilgotności do 75%. Izolacja zapobiega kondensacji w niskich i krytycznie niskich temperaturach. Istnieją modyfikacje wraz z wprowadzeniem kabla grzejnego bezpośrednio do konstrukcji izolatora ciepła.
Powody do zastąpienia żeliwa polimerami
Jaki jest powód rosnącej popularności produktów polimerowych, które starają się zastąpić żeliwo?
Jak się okazuje, głównymi przyczynami są:
- ryzyko korozji żeliwa w wyniku uszkodzenia przez prądy błądzące pól elektromagnetycznych;
- brak dodatkowej ochrony wewnętrznych ścian rur przed agresywnym środowiskiem;
- sztywność produktów, pozytywnie wpływająca na pojedynczą rurę, ale powodująca przesunięcie całkowitych obciążeń glebowych w złączach rurociągu złożonego z kilkunastu lub więcej rur;
- trudności techniczne, które nieuchronnie pojawiają się podczas procesu naprawy lub w przypadku tworzenia nowych wkładek komunikacyjnych.
Rury polimerowe są znacznie częściej niż rury żeliwne używane do tworzenia autonomicznych systemów kanalizacyjnych w domach prywatnych.
Z następnego artykułu poświęconego temu trudnemu zagadnieniu dowiesz się, które rury najlepiej zastosować w konstrukcji zewnętrznej części systemu kanalizacyjnego na obszarze podmiejskim.
Przydatne wskazówki dotyczące wyboru rur będą przydatne przy tworzeniu systemów kanalizacyjnych DIY:
Tymczasem produkty polimerowe są gorsze pod względem technicznym i operacyjnym od produktów wykonanych z żeliwa. Mają znacznie więcej wad w porównaniu do żeliwnych rur kanalizacyjnych.
Zastosowanie polimerów w domowych systemach kanalizacyjnych jest wygodne i racjonalne, ale w przypadku poważnej komunikacji zewnętrznej uzasadnione jest stosowanie żeliwa z dowolnego punktu widzenia.
Czy masz przydatne informacje na temat urządzenia ścieków zewnętrznych wykonanych z żeliwnych rur? Chcesz porozmawiać o tym, jak zbudowałeś system na swojej stronie? Napisz komentarz w bloku poniżej, opublikuj zdjęcie na temat artykułu, zadawaj pytania.